Morgane Le Ferec
BOUEUSES
14.MEI.2025
Modder
BOUEUSES
14.MEI.2025
Modder
Raken met de ogen, in de eerste plaats. Volumes van kleur, in potlood of cartoonesk, openingen op de pagina die spreken van de ondoorzichtige, afwezige kelen. Monden die verschillende lichamen omarmen met hun tong, sterke of onzekere lippen, in visuele verkenningen van organische, zachte of schurende sensaties. Aanraken met de ogen wekt plezier op door anticipatie, voor het einde, die van een verlangen dat nooit volledig wordt afgelost door zintuiglijke reacties. Met de ogen is het de eerste ervaring van spanning, van de onzekerheid van het spel zelf—al afhankelijk van een mogelijke bevrijding, overtuigender dan welke overwinning dan ook. De spanning stapelt zich op, romantisch en organisch, vanuit verlangen. Wreed. De onzekerheid van een mogelijke (her)oplossing houdt een bitterzoete mix van hoop en bezorgdheid in stand: zijn dit de monden die uitnodigen? Ze spreken zonder een woord te zeggen. Monden die graaien, schrokken, likken en genieten. Actieve monden, passieve monden, monden die draaien, kwijlen en druipen, een viscerale grammatica die door Morgane wordt uitgetekend. Zonder zich zorgen te maken over hun vooropgestelde verwachtingen, ontvouwen deze openingen met hun sinusoïdale lijnen sensuele verkenningen van vruchtbare en verontrustende vloeistoffen, in een breed landschap van aanraking.
Ontvangen met de huid ook. De effleurage, nauwelijks zichtbaar, beweegt over het oppervlak zonder een spoor achter te laten, zonder druk, juist in de twijfel dat er contact is geweest, alsof je door een schaduw bent aangeraakt. Effleuré is tactiele gymnastiek die geen ruimte laat voor de afdruk van de spookachtige ander. Een gebaar zo licht en toch zo beheerst: geen gewicht meer, een gewicht van niets dat zijn effecten ver buiten het contactoppervlak verspreidt. Wat kun je aanraken met zo’n lichtheid?
Ontvangen met de huid ook. De effleurage, nauwelijks zichtbaar, beweegt over het oppervlak zonder een spoor achter te laten, zonder druk, juist in de twijfel dat er contact is geweest, alsof je door een schaduw bent aangeraakt. Effleuré is tactiele gymnastiek die geen ruimte laat voor de afdruk van de spookachtige ander. Een gebaar zo licht en toch zo beheerst: geen gewicht meer, een gewicht van niets dat zijn effecten ver buiten het contactoppervlak verspreidt. Wat kun je aanraken met zo’n lichtheid?
Vanuit deze getekende monden illustreert Morgane organische naden, open en seksuele openingen, net als bloemen die doen alsof ze niets meer zijn dan inventieve voortplantingssystemen. Door dit verhalende, sensuele en erotische vocabulaire te verkennen, neigen deze lijnen naar het verkennen van contact, met het orgaan dat de wereld eromheen raakt.
In deze mondholte is de tong opgerold in de zachtheid van zijn wangen, besmet door het virus van de taal die hem laat dansen. De tanden, een kleine grens die ten onrechte onderscheid maakt tussen huid en vlees, kunnen het binnendringen van vreemde lichamen, indringers of gasten, beperken door zijn kaak-guillotine te activeren. Speeksel, met zijn microbiotische complexiteit (10 tot 1000 miljoen kiemen per milliliter verklaren waarom tijdens een amoureuze kus niet minder dan 80 miljoen bacteriën worden uitgewisseld in ongeveer tien seconden door het mengen van speeksel), is het eerste sociale smeermiddel voor voedsel, besmetting en communicatie. Deze geavanceerde technologie, de tong, wordt wakker om te zeggen wat haar vreemd is, wat mij bindt aan mijn gedachten of wat anderen laat horen. Hij rust in het dak van mijn mond en ik merk de smaak die van mij is nauwelijks op, maar op mijn lippen is hij even onvergelijkbaar uniek als mijn unieke bestaan.
Hun illustraties leveren een emotionele lezing van erotisch-krimpende raadsels. De geheimen die gevoed worden door deze stomme monden, gefixeerd op papier, zijn immobiele sensualiteiten. De tekening heft de vloeibaarheid van beweging op, meestal de garantie voor vergankelijke sexiness.
Deze monden, taalapparaten zonder woorden, onderstrepen
de beperking van de tijd om de
boodschap te ontdekken die de
stilte verbergt: het verlangen voedt
zich met deze afwezigheid, in een
onveranderlijke intellectuele
striptease vol dubbelzinnigheid.
Ze laten de mogelijke crises en grillen van sociale communicatie open, want zelfs voorbij de stilte blijft het onmogelijk om een definitieve lijn te trekken tussen wat uitspraken semantisch vooronderstellen en
wat de mensen die ze maken pragmatisch doen—alle problemen
zijn communicatieproblemen.
De voorwaarde voor de gelukzaligheid van taal en communicatie —van instemming!— is begrip, de coördinatie van betekenis die ons in staat stelt om er als vanzelfsprekend van uit te gaan dat wat we willen overbrengen ook overkomt, dat de boodschap correct wordt overgebracht, net zo intuïtief als we verwachten dat de zon morgen opkomt. Dit ideaal van samenhang brengt zijn eigen kwetsbaarheid met zich mee: de kwetsbaarheid om jezelf als persoon aan de wereld te kunnen uitdrukken. Als een persoon zoals iedereen.
—
a§s
Morgane Le Ferec, ingelijste tekeningen variabele afmetingen, 2025a§s
Morgane bedankt Laurianne Bixhain, Juliette Delarue, Leo Luccioni, Benjamin Pruvost, en Sophie Vendreys.
ANALOG PHOTOS Raphaëlle Serres
Impressies van de tentoonstellingstekst van Eléonore Bonello De bar werd gerund door Eléonore en Raphaëlle Bloemen werden aangeboden door Eléonore en Raphaëlle We hadden het genoegen om Juliette Delarue's eetbare tatoeagesalon @juliettedelstreet te verwelkomen
Eetbare tatoeages op de avond van het evenement
door Juliette Delarue @juliettedelstreet